Pattinathar Aruliya Udal Kooru Vannam

பட்டினத்தார் அருளிய உடற்கூறு வண்ணம்
Pattinathar Aruliya Udal Kooru Vannam

ஒரு மட மாதும் ஒருவனும் ஆகி

இன்ப சுகம் தரும் அன்பு பொருந்தி

உணர்வு கலங்கி ஒழுகிய விந்து

ஊறு சுரோணித மீது கலந்து

பனியிலோர் பாதி சிறு துளி மாது

பண்டியில் வந்து புகுந்து திரண்டு

பதுமரரும்பு கமடம் இதென்று

பார்வைமெய் வாய்செவி கால்கைகள் என்ற

உருவமும் ஆகி உயிர் வளர் மாதம்

ஒன்பதும் ஒன்றும் நிறைந்து மடந்தை

உதரமகன்று புவியில் விழுந்து

யோகமும் வாரமும் நாளும் அறிந்து

ஒளிநகை ஊறல் இதழ் மடவாரும்

உவந்து முகந்திட வந்து தவழ்ந்து

மடியில் இருந்து மழலை மொழிந்து

வா இரு போ என நாமம் விளம்ப

உடைமணி ஆடை அரைவடம் ஆட

உண்பவர் தின்பவர் தங்களொடுண்டு

தெருவினிலிருந்து புழுதி அளைந்து

தேடிய பாலரடோடி நடந்து

அஞ்சு வயதாகி விளையாடியே

உயர்தரு ஞான குரு உபதேசம்

முத்தமிழின் கலையும் கரை கண்டு

வளர்பிறை என்று பலரும் விளம்ப

வாழ் பதினாறு பிராயமும் வந்து

மதனசொரூபன் இவன் என மோக

மங்கையர் கண்டு மருண்டு திரண்டு

வரிவிழி கொண்டு சுழிய எறிந்து

மாமயில்போல் அவர் போவது கண்டு

மனது பொறாமல் அவர் பிறகோடி

தேடிய மாமுதல் சேர வழங்கி

வளமையும் மாறி இளமையும் மாறி

வன்பல் விழுந்திருகண்கள் இருண்டு

வயது முதிர்ந்து நரைதிரை வந்து

வாதவிரோத குரோதமடைந்து

செங்கையில் ஓர் தடியும் ஆகியே

வருவது போவது ஒருமுதுகூனும்

மந்தி எனும்படி குந்தி நடந்து

மதியும் அழிந்து செவிதிமிர் வந்து

வாய் அறியாமல் விடாமல் மொழிந்து

கலகலவென்று மலசலம் வந்து

கால்வழி மேல்வழி சார நடந்து

கடன்முறை பேசும் என உரைநாவும்

உறங்கிவிழுந்து கைகொண்டு மொழிந்து

கடைவழி கஞ்சி ஒழுகிட வந்து

பூதமும் நாலு சுவாசமும் நின்று

நெஞ்சு தடுமாறி வரும் நேரமே

வளைபிறை போல எயிரும் உரோமம்

முன்சடையும் சிறுகுஞ்சியும் விஞ்ச

மனதும் இருண்ட வடிவும் இலங்க

மாமலை போல் யமதூதர்கள் வந்து

வலைகொடு வீசி உயிர்கொடு போக

மைந்தரும் வந்து குனிந்தழ நொந்து

மடியில் விழுந்து மனைவி புலம்ப

மாழ்கினரே இவர் காலமறிந்து

வரிசை கெடாமல் எடும் எனஓடி

வந்திள மைந்தர் குனிந்து சுமந்து

கடுகி நடந்து சுடலை அடைந்து

மானிட வாழ்வென வாழ்வென நொந்து

விறகிடமூடி அழல் கொடுபோட

வெந்து விழுந்து முறிந்து நிணங்கள்

உருகி எலும்பு கருகி அடங்கி

ஓர்பிடி நீறும் இலாத உடம்பை

நம்பும் அடியேனை இனி ஆளுமே…..